Najczęściej spotyka się cztery główne warianty:
1. Metoda porównawcza - ta metoda polega na porównaniu wycenianej nieruchomości do podobnych już sprzedanych lokali o możliwie zbliżonych parametrach. Ceny transakcyjne są korygowane, uwzględniając różnice pomiędzy nieruchomościami.
2. Podejście dochodowe - wartość nieruchomości jest obliczana na podstawie oczekiwanego dochodu, jaki można osiągnąć z inwestycji. Innymi słowy, uwzględnia się potencjalne przychody.
3. Podejście kosztowe - ta metoda opiera się na wyliczeniu wartości nieruchomości na podstawie kosztów jej odtworzenia, które są zmniejszane o wartość zużycia oraz koszty odtworzenia jej składników. Metoda mieszana - jest to połączenie co najmniej dwóch z wymienionych wcześniej metod.
Gdy szukamy informacji dotyczących zaciągania kredytu hipotecznego, często spotkamy się z zaleceniem, by w pierwszej kolejności ocenić naszą zdolność kredytową, w tym wysokość wymaganego wkładu własnego, aby zorientować się, jaką kwotę możemy pożyczyć. Ważne jest również sprawdzenie rodzaju oprocentowania oferowanego przez bank oraz wysokości marży, co pozwoli nam oszacować wysokość miesięcznej raty. Jednak czy te elementy stanowią całość istotnych kosztów związanych z kredytem hipotecznym?
Podstawą stosowania tych metod jest ustawa o gospodarce nieruchomościami (art. 152 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.). Wybór odpowiedniej metody wyceny zależy od rzeczoznawcy majątkowego lub biegłego sądowego. Aby dokładnie wycenić nieruchomość, będą potrzebne informacje dotyczące:
- celu wyceny (np. zakup, sprzedaż, podział majątku),
- rodzaju nieruchomości,
- lokalizacji nieruchomości,
- przeznaczenia w planie miejscowym,
- poziomu wyposażenia w infrastrukturę techniczną,
- stanu zagospodarowania,
- cen,
- dochodów i parametrów podobnych nieruchomości.
